"The weight of the world can be so intense. Being mermaid Sparkles is an escape from all that."
Op Netflix zag ik de docu MerPeople.
Over mensen die leven als zeemeermin of -man.
In eerste instantie vond ik dat vooral grappig.
In tweede instantie opende het mijn hart voor een grote groep mensen waar ik eerder niets van wist. Het zijn 4 afleveringen en het is echt een aanrader.
En dit is hoe deze Netflixtip jou en mij helpt om een betere onderhandelaar te zijn:
Compassie voor de ander helpt je altijd in onderhandelingen.
- Je voelt oprechte interesse in de ander en stelt verdiepende vragen
- Daardoor leer je meer over wat echt belangrijk is voor de ander
- Daardoor kun je veel betere voorstellen doen, meer krijgen van wat je wilt en betere deals sluiten
Dit zijn 3 manieren die mij helpen om met meer compassie naar een ander te kijken:
1. Stel je oordeel uit
Supermoeilijk!
Als bijvoorbeeld (of letterlijk gisteren) iemand in mijn huis zegt "Ik wil een fatbike." Dan roep ik meteen "Nee, mensen op fatbikes zijn aso's!"
Dat helpt niet. Dat zet de onderhandeling meteen op scherp.
Beter idee: adem in, adem uit en stel je oordeel uit... "Een fatbike? Vertel!"
2. De zin "Je weet het niet."
De zin "Je weet het niet" helpt mij in alle situaties waarbij mijn eerste reactie "Aaaargh!" is.
Het werkt zo: Iemand doet iets dat jij irritant vindt. Je afsnijden op de snelweg bijvoorbeeld. In plaats van vloeken, denk ik dan: "Ik weet het niet." En daarmee bedoel ik: Ik weet niets over deze persoon en de omstandigheden die tot dit gedrag geleid hebben.
Mogelijk is die met spoed onderweg naar het ziekenhuis.
Mogelijk is die dronken.
Ik weet het niet. Ik kies voor de compassievolle optie: het ziekenhuis.
Voor die ander maakt het toch geen verschil. Voor mijn bloeddruk wel.
3. Zoek de overeenkomst tussen jou en de ander
Hoe verschillend we soms lijken, uiteindelijk willen we allemaal maar één ding: We willen allemaal zo min mogelijk lijden in dit leven.
Dat leerde ik van de Dalai Lama toen ik ongeveer 25 jaar was en het boek 'De kracht van het mededogen' las.
Het effect van dit boek op mij was enorm. Ik drong het ook aan iedereen die ik kende op (heel irritant natuurlijk, maar ja, dan moesten ze het boek maar lezen, want daarna vind je iedereen lief en niemand meer irritant).
Dat gevoel van liefde en verbinding met alle mensen is inmiddels wel weer flink afgenomen (tot meer realistische proporties zou ik zeggen), maar dat boek heeft wel een blijvende indruk achtergelaten en helpt me nog steeds om met lastige mensen om te gaan: Als ze beter konden, deden ze wel beter en ze proberen ook maar gewoon om gelukkig te zijn. Hoe onhandig of inefficient ze dat dan ook doen.