Kubb, Regenwormen, Take 5, Catan, Saboteur, Boonanza, Dominion.
Dat zijn op dit moment mijn favoriete spellen. Ik heb ze de afgelopen twee weken in de meivakantie bijna allemaal gespeeld.
Kubb is een Zweeds buitenspel dat je misschien wel kent? In twee teams probeer je met houten stokken de houten paaltjes van het andere team om te gooien. Wat ik heel leuk vind aan dit spel is dat de partij die snel een voorsprong heeft, die voorsprong ook makkelijk weer kwijt kan raken en de rollen omgekeerd kunnen zijn.
Take 5 is een snel kaartspelletje waarin je tactisch je kaarten weg moet spelen en probeert in te schatten wat je medespelers zullen doen. Ik vind het zelf een vrij hilarisch spel, maar het kan door anderen ook als erg frustrerend ervaren worden…
Ik ga hier nu niet alle zeven spellen bespreken, maar één wil ik nog wel noemen: Boonanza. Dat is echt een onderhandelspel. Wat ik daar heel leuk aan vind, is dat iedereen op elk moment van het spel meedoet. Degene die aan de beurt is, mag met iedereen onderhandelen en iedereen kan een aanbod doen aan die speler. Het is ook een ideaal spel om verschillende tactieken en onderhandelstrategieën mee uit te proberen.
Ik hou dus van spellen. En van spelen.
Ook in mijn trainingen zet ik onderhandelspellen in.
Niet de spellen die ik in mijn vakantie speel, maar complexe meerpartijen-spellen, ontwikkeld door het Program on Negotiation van Harvard Law School. Zij doen wetenschappelijk onderzoek naar onderhandelen en ontwikkelen high end trainingsmateriaal.
Deze spellen zijn interessant, serieus en laten je een onderhandelingssituatie ervaren in een dynamische omgeving waarin veel verschillende belangen spelen.
Situaties zoals op je werk. Of met je familie, buren en vrienden.
Ik vind het een van de leukste onderdelen van mijn trainingen.
Omdat je je als deelnemer zo goed voorbereid en inleeft in je rol, is het een echte onderhandelervaring. Waar je veel van kan leren. Over jezelf, je valkuilen en je kwaliteiten. Over de ander. En over het onderhandelproces.
We hebben vaak veel lol, maar er is ook wel eens met de glazen op tafel gestampt! Onderhandelen roept nu eenmaal emoties op.
Ook als het in een simulatie is.
Een enthousiaste deelnemer verwoordde het zo:
B.J. : “De rol is afgestemd op je leerdoel en als deze goed gekozen is (en dat was het geval) dan ervaar je echt hoe het is om vanuit dat perspectief te onderhandelen. Zo'n ervaring is meer waard dan welke theoretische verhandeling dan ook.”
En dat is precies waar ik voor sta en in geloof: Onderhandelen moet je dóen om het te leren.
Elke keer dat je onderhandelt, in real life of in een simulatie, word je vaardiger. En krijg je er meer lol in.
Ook zin om te spelen?
Veel onderhandelsucces!